اشعار

 پخش سبک

ای پسر فــاطمه، ای به نـبی نور عین            كوفه ندارد وفـا، كــوفه میـا یا حسیـن

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*********************************************

بی كس و تنهایم و، آمـده جــان بر لبـم            موقــع جان دادنــم، خـونـجـگــر زینبم

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*********************************************

ای كه بیاد غمت؛ گریه كند خاص و عام            وقت شهادت حسین بر تو نماییم سلام

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*********************************************

ورود كاروان به كربلا

مرثیه خوانی كنم، با غـم و رنج و بلا            حــاجـی زهــرا شده، وارد كــربــبـلا

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

ناله كند زینـبش، با دلی از غم حــزین            خیمه به پا میـكـنـد، یــوسف ام البـنـین

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

میشود اینجا چه ها، محشر كبری به پا            رأس حسین می شود، با لب تشنه جدا

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*******************************************************

حضرت رقیه (س)

لالـۀ زهرا بگو، یــاسمنت در كجاست            ای سرغرقه به خون، پس بدنت دركجاست

یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن؛ یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن

*********************************************

ای پسر فــاطمه جرم و گنــاهم چه بود            دیده گشا و ببین صورت من شد كبـود

یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن؛ یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن

*********************************************

رفتــی و از زندگی سیــر شدم ای پـدر            از غــم هجــران تو پیــر شدم ای پــدر

یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن؛ یا ابتـا یا حسیـن؛ یا ابتـا یـا حسیـن

*******************************************************

طفلان حضرت زینب (س)

حــقّ دل خسته و اشــك روانــم حسیـن            رخصت میــدان بده بر پســرانم حسین

حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من

*********************************************

با دم یا فــاطــمه هــوایی ات میـشـویم            هم دو گلم هم خودم فدایی ات میـشویم

حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من

*********************************************

بــده اجــازه حسین تو را به حقّ خــدا            تا دو عزیـزم شوند در ره تو سـر جدا

حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من؛ حسین من حسین من

*******************************************************

عبدالله ابن الحسن

سوخت دل زار من، از شرر غصه هات            آمدم از خیمه گاه تا كه کنم جان فـدات

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*********************************************

ای بدنت لاله گون داغ تو از حد فزون            عموی مظلوم من از چه شدی غرق خون

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*********************************************

نشسته خــاك بــلا به مصحف روی تو            چه بی حیـایـی زده نیــزه به پهلوی تو

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*******************************************************

قاسم ابن الحسن

قــاسمـم و داده ام به عــاشــقــی آبــرو            شـدم شبـیـه عـلـی؛ برس به دادم عــمو

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*********************************************

به مكتب عاشقی به قلب زار و حــزین            تشنــه شوم جــانـفــدا پا بكشم بر زمین

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*********************************************

سینه شـكـسته شــوم به ناله و زمــزمه            زنــده شده گــویــیا مصـائب فــاطـمـه

عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین؛ عموحسین عموحسین

*******************************************************

حضرت علی اصغر (ع)

می زنی آتش مــرا ای همه هستم علی            كه میزنی دست و پا به روی دستم علی

لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم

*********************************************

سه شعبۀ آن لعین حـنـجر پــاكت درید            شدی عزیز دلم به پیش چـشـمـم شهیـد

لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم

*********************************************

حــال تو و غــربت و مــرثیــۀ آب آب            قلب من و غصه و حال خـراب رباب

لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم،لای لای علیّ اصغرم

*******************************************************

حضرت علی اكبر (ع)

ذكــر غــریبــانــۀ نوحــۀ زهــرا شدی            ز هجمۀ نیــزه ها تو إربــاً إربــا شدی

یا ولدی یا عـلی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی

*********************************************

از رخ خــونین تو جلــوۀ حق منجــلی            مصحـف پــاره شده یــوسف لیلا عـلی

یا ولدی یا عـلی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی

*********************************************

از وسط معــركه با بـدنِ غــرق خــون            عمۀ خود را ببین از غــم تو لالـه گون

یا ولدی یا عـلی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی؛ یا ولدی یا عـلـی

*******************************************************

حضرت عباس (ع)

سائل در گــاه تو شد شــرف عــالمیــن            ببین كه دستم فتاد به راه عشقت حسین

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*********************************************

ببین كه در علقمه تیر به مشکـم رسید            شود به شرمندگی ساقی طـفـلان شهید

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*********************************************

شده به مــوج غــم و وادی احـساس تو            الـعـطـش كــودكــان قــاتــل عبــاس تو

یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین؛ یا سیدی یا حسین

*******************************************************

شب عاشورا

لیلۀ اشك و عــزا موسم هجــران رسید            به عصر فـردا شود عزیز زهرا شهید

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

چه نیزه ها میخورد به دست و بازوی او            به سینـۀ خـسـتـه و به عمق پهلـوی او

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

مادر او نوحه خوان به دیدۀ خون فشان            اهل و عیـالش شـوند أسیــر نامحـرمان

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*******************************************************

وداع امام حسین (ع)

زنم صدایت حسین به آه و چشمــان تر            برو به میـدان ولی یك كــمی آهسته تر

حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من

*********************************************

تو می روی و شود قـامت زینب كمان            دخـتـر زهــرا شود أسیــر نامحــرمان

حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من

*********************************************

ذریــۀ حــیــدر و كعـب نــی و سلـسله            به راه كـوفه شود هـمـسـفـرم حــرمله

حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من؛حسین من حسین من

*******************************************************

شام غریبان

مــرثــیــه خوانــی شده كــلام آلِ عبـأ            شــعــله زنــد آتــش از خیــام آلِ عبــا

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

پیـكــر بی سر بُوَد میان گــودال خــون            وَ از كــواكب شده زخــم تن او فـزون

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

*********************************************

از این مصائب فتد به قلب عالم خروش            زِ دختران یتیم خون شده جاری ز گوش

واویـلا واویـلـتا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا؛ واویـلا واویـلـتـا

 پخش سبک

شده آوای جان من به آه و چشم گــریـان            میا كوفه میا كوفه حسین جانم حسین جان

من از دار العماره ** كنم بر تو اشاره ** به زخم بی شماره

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

به راه عشقت ای مولا ز جانم دل بریدم            به غیر از طوعه در كوفه جوانمردی ندیدم

دل من بی شكیب است ** وَ دردم بی طبیب است ** سفیر تو غریب است

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

الا ای لاله تو آخر شوی پرپر حسین جان            تو آیی درهمین كوفه ولی با سر حسین جان

گل خیرالنسایی ** به عالم مقتدایی ** هلال نیزه هایی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

ورود كاروان به كربلا

امان از غربت و رنج و بلا آه و واویلا            رسیــده قــافــلــه كــربـبـلا آه و واویــلا

چه پیری چه جوانی ** به دل سوز عیانی ** من و مرثیه خوانی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

زمین كــربــلا مهمــان برای تو رسیـده            عزیز فــاطـمه گردد همینجا سر بــریده

امان از این عزایش ** دل غم آشنایش **  سرِ از تن جدایش

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

همین جا می چكد از دیده اشك دانه دانه            همین جا میخورد زینب ز دشمن تازیانه

امان از ظلمِ اعدا ** شرار اشك زهرا ** هجوم كعب نی ها

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

حضرت رقیه (س)

شده نیــلی ز سیــلی ماه روی دختــر تو            ببین بــابا خمیــده قــامتـم چون مــادر تو

خروشم حیدری شد ** رخم نیلوفری شد ** عزایم مادری شد

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

ز جان شعر بلا را خواندم و دیگر بماند            سـرت بر دامنـم بـنـشـانـدم و دیگر بماند

شب و شوق جدایی ** من و درد جدایی ** وَ دست بی حیایی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

مرا با خود ببرامشب به سوی عرش رحمان            خجالت میكشم از خواهرت دیگر پدر جان

ولیِّ جان من شد ** ز غم گریان من شد ** بلا گردان من شد

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

طفلان حضرت زینب (س)

فــتاده داس فـتـنـه در میـان باغ و گلشن            گــلان زیـنـبی پرپر شوند از ظلم دشمن

دو نور هل اتایی ** دو یاس مصطفایی ** دو یار كربلایی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

یَــلان زینبی كشته شدند از جور و كینه            زند نــالــه بر آنها دخت طاها در مدینه

شده محشر به صحرا ** ز سوز آلِ طاها ** امان از اشك زهرا

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

بگوید خــواهــر مظـلومه ای با دیــدۀ تر            حسین جان بچه های من فـدای راه رهبر

تو بر ما مقتدایی ** گل خیر النسائی ** بر آنها كن دعایی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

حُر ابن ریاحی

منم حـرّ خطاکار و خجــالت از تو دارم            زجُرمم در گذر ای عشقِ تو دار و ندارم

به قربان کمالت ** تجلّی جمالت ** کِشَم از تو خجالت

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

ز فَرطِ غفلت و عصیان شدم حیران و گمراه            خدایا کن عنایت تا که برگـردم از این راه

بر این عاصی نگاهی ** به حرّ ابن ریاحی ** الهی یا الهی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

ز نامِ این صحابه نورِ حق گــردیده ظاهر            زهیر و عابس و جون و حبیب بن مظاهر

رود دل سوی بالا ** به یاد باکری ها ** به گلبانگ یا زهرا

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

عبدالله ابن الحسن

گرفتم آتش از این سوز آهت ای عموجان            ز خیمه پر زدم تا قتلگاهت ای عمـوجان

بِنفسی أَنتَ مولا ** تَنَت خونین به صحرا ** چه اوضاعی واویلا

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

ندارم از غم تو راهِ چـاره یا بن الــزهرا            خودم دیدم تنت را پاره پاره یا بن الزهرا

فلک محزون واویلا ** دلم مجنون واویلا ** تنت پر خون واویلا

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

ندارم مِهر تو در جان و دل حدّ و نهایت            شــده دستــم جــدا در راهِ یــاریِ ولایت

به قلبم راز عشقت ** منم سرباز عشقت ** شدم جانباز عشقت

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

قاسم ابن الحسن

شده آتشکــده زین غــم قــلوبِ آل هاشم            ز دامان عـمـو جانش شده معراجِ قـاسم

سِپِهرِ آبرو شد ** غمش بغض گلو شد ** فداییِ عمو شد

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

غــمِ تـنـهـاییت بر این دلِ زارم نـشـسـته            عمو جانم بیا که من شدم سیـنـه شکسته

شده زنده خدایا ** به روی خاک صحرا ** دوباره یادِ زهرا

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

به حفظ مکـتـب اسلام و قــرآن جانفدایم            که مـن آیـیــنــۀ روی، امــامِ مجـتـبـایــم

مقام بی نهایت ** شدم نور هدایت ** فداییّ ولایت

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

حضرت علی اصغر (ع)

ببین از غربتت دلخون و گـریانم عزیزم            زدی تو دست و پا بر روی دستانم عزیزم

شدم محزون و مضطر ** شدی از کینه پرپر ** گل لب تشنه اصغر

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

*****************************

کسی چون من مصیبت در همه عالَم ندیده            که تیــر آن حــرامی حـنجر پاکت دریده

چو تیر کین رها شد ** خدا داند چه ها شد ** سرت آخر جدا شد

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

*****************************

اگر چه داغ غمهایت ربوده صبر و تابم            حَـزیـنـت هستم و در فکرِ احــوالِ رُبابم

به دل جز غم ندارد ** به یادت غصه دارد ** ز چشمش خون ببارد

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

**********************************************************

حضرت علی اکبر (ع)

خدایا غرقِ در خـون شد گلِ پیغمبرِ من            جوانم دست و پا زد پیش چـشمانِ تر من

به روی خاک صحرا ** به پیش چشم زهرا ** تنش شد اِرباً اِرباً

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

*****************************

رخ پر خــون او بــوسیدم و آتش گرفتم            تنش را پــاره پـاره دیـدم و آتش گـرفتم

گل خوش رنگ و بویم ** ببین بغض گلویم ** سپیدی های مویم

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

*****************************

شد اسماعیـل من قـربانی احیـای مکتب            در این مرثیۀ محنت امان از قلب زینب

بگوید دل پریشان ** به سوز و چشم گریان ** علی جانم علی جان

علی جانم علی جان؛ علی جانم علی جان(۲)

**********************************************************

حضرت عباس (ع)

کنــار عـلـقـمه غــوغــا شده آه و واویلا            پر از عطر خوش زهرا شده آه و واویلا

شده پرپر گل یاس ** بگو با شور و احساس ** ابوفاضل یا عباس

ابوفاضل ابوفاضل ابوفاضل یا عباس ( ۲ )

 *****************************

فتاده دست خونینش به روی خاک صحرا            ز داغ سینه سوزِ او بخواند نوحه زهرا

دلم غرق عزا شد ** به داغت مبتلا شد ** که دستانت جدا شد

ابوفاضل ابوفاضل ابوفاضل یا عباس ( ۲ )

*****************************

بیا مولا ببین گشته غــمِ من بی قــریـنه            که سقایت شده شرمنده از روی سکینه

غم تو در گِلِ من ** شد ای جان و دل من ** خجالت قاتل من

ابوفاضل ابوفاضل ابوفاضل یا عباس ( ۲ )

**********************************************************

شب عاشورا

رسیده لیلۀ اشک و شبِ دلهای سـوزان            شبِ سوز مناجات و دعا و صوت قرآن

شود فردا جفایی ** رسد وقت جدایی ** حسین گردد فدایی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

نگــاه نــافذ او حــل کند هر مشکـلی را            مناجات عـلـی اکبــر رُبــاید هر دلی را

خدا دل بی شکیب است ** وَ دردم بی طبیب است ** که بابایم غریب است

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

چو یک لاله در این صحرا شود پرپر خدایا            شود فــردا حسین بن علی بی سر خدایا

به لب دارم کلامی ** به لب هایش سلامی ** امان از تشنه کامی

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 **********************************************************

وداع امام حسین (ع)

کنی رو سوی میدانِ بلا با کـام عطشان            کمی آهسته تر ای نور چشمانم حسین جان

دلم در آرزویت ** فدای ماه رویت ** زنم بوسه به رویت

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

به قلبــم کــوهی از داغ فِــراق تو نهفته            ز سوز جــانگـداز من فلک آتش گرفته

پس از تو ای یگانه ** زِ دژخیم زمانه ** خورم من تازیانه

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

 *****************************

تمــامیِ وجــود من شد از ماتــم لبــالب            سزد از هجر رویت جان دهد غمدیده زینب

دلم زار تو باشد ** خدا یار تو باشد ** نگهدار تو باشد

حسین جانم حسین جان؛ حسین جانم حسین جان؛

من آن حُرم که حُریّت عطا کرده است مولایم            مخوانیدم دگـر حُـرّ یزیـدی، حُرّ زهرایم

اگرچه ذره‌ام، در دامن پُـرمهر خورشیدم           اگرچه قطره بودم، وصلِ دریا کرد دریایم

اگر دامان مهرش را نگیرم، اوفتـد دستم           گر از کویش گذارم پای، بیرون، بشکند پایم

اگرعباس گوید دست و سر، سازم به قربانش            وگـر اکبــر پسنـدد، کشتـۀ آن قد و بالایم

زچشمم اشک خجلت بود جاری، بخت را نازم            که هم بخشید، هم اذن شهادت داد مولایم

تمنایم فقط ایـن است از ریحـانــۀ زهــرا            که با خون جبینم آبرو بخشد بـه سیمـایـم

صـدای گریۀ اصغـر ز قحط آب، آبم کرد           لب خشکیدۀ عبـاس، آتـش زد به اعضایم

چه بی‌رحمید اهل کوفه! من با چشم خود دیدم           ترک خورده است از هُرم عطش لب‌های آقایم

تماشایی‌ست لبخندم اگر بـا چشم خود بینم          کـه مولایـم کنـد بـا پیکـر خـونین تماشایم

بسوزانید و خاکستر کنیـد از پای تا فرقم           من آن پروانه‌ای هستم کز آتش نیست پروایم

زخجلت خواست تا ازتن شود روحم برون میثم           حسین‌بـن‌علـی بـا یـک تبـسـم کـرد احیایم

یــوسف زهــرا! ز شــما پُــر شـدم             تا که اســیــر تو شــدم حُــر شــدم

از دل دشـمـن به ســویت پـَـر زدم             آمــدم و حــلــقــه بــرایــن در زدم

آمــده ام تــا کــه قــبــولــم کـــنــی             خــــاک ره آل رســــولـــم کــنـــی

حــرّ پــشــیــمان تــوأم یـا حـسیــن             دسـت به دامــان تــوأم یــا حسیــن

یک نگــه افکــن همه هستــم بگـیر            ای پــسر فــاطــمــه دستــم بگــیــر

روز نخـسـتـیــن به تو دل بــاخــتم             در دل من بــودی و نــشــنــاخــتـم

دســت نــیــــاز مــن و دامــان تــو             کــوه گــنــاه مــن و غــفـــران تــو

نــالــۀ الــعــفـــو بُــــوَد بــر لــبــم              تا صف محشــر خجـل از زینــبـم

روی علی اکبــر تو دیــدنــی است             دست علـمدار تو بــوسیــدنی است

مــهــر تــو کُــلّ آبــروی من است             هستی من خــون گـلــوی من است 

چه می شــود کشتــۀ راهـت شوم؟             خــاک قــدم های سپــاهـت شــوم؟

حــــرّ ریــــاحـــی بــه درت آمــده             فــطــرس بــی بــال و پــرت آمـده

بــا نــگــه خــویـش کــمــالــم بــده             وز کــرم خــود پــر و بــالــم بــده

بــال من از تیــغــۀ شمـشـیرهاست             سـینــۀ تـنــگــم سپــر تیــرهــاست

مقتل خـون، اوج کــمــال من است             تیــر مـحـبـت پــر و بـال من است

بــال بــده، فــطــرس دیـگــر شوم             طــوطـی گــهــوارۀ اصغــر شـوم

نی، نــاله کرد و بـاز ترنم، شروع شد            فصل هبــوط آدم و گنــدم، شـروع شد

دریای بی‌کـران شهادت، که مــوج زد            توفــان نــوح بود و تلاطــم شروع شد

از «برکۀ غدیر»«محرّم» طلوع کرد            سر مستی(حبیب)هم از(خم)شروع شد

بــاران اشک شیـفـتـگــان غــم حسیـن            «تا گفتم: الســلام علیکــم شروع شد»

روح دعا، به نام «اباالفضل» چون رسید            غــوغـایـی از توسل مــردم شروع شد

وقتی گــلوی نــازک گـل شد نشان تیر            لبـخـنـد بـاغـبــان و تبــسّم شــروع شد

ازاشک وخون اگرچه وضومیگرفت عشق            از «تــربت شهیــد» تـیـمـم شروع شد

ای آسمـان! مصیبت عظمای اهل بیت            از قـتـلـگاه عصمت پنجــم شــروع شد

فصل به خون نشستم گل‌های باغ وحی            از آیه‌ی «لیــذهب عنکم» شــروع شد

با آنکه باغ گـل به محبت نیــاز داشت            با تازیانه، نــاز و تــنــعّــم شـروع شد

وقتی دل ستــارۀ محـمل نشین شکست            با مـاهِ روی نیــزه، تکلــم شــروع شد

بـاز هـنگـامـۀ مـاتم شده؛ ای شاه غـریب            دل دیوانه پر از غـم شده؛ ای شاه غریب

چند روزی است که راه نَـفَـسَـم می گیـرد            نکـند بـاز مـحـرم شده؛ ای شـاه غــریب

باز در عـرش خـدا مشکی مـاتـم زده اند            موسم بیرق و پرچم شده؛ ای شاه غریب

کربلا گـفـتـم و اوضاع دلم ریخت به هم            کـربـلا قـبـلـۀ عـالـم شده؛ ای شاه غریب

آه سقــا چه کـنــد با عـطـش اهــل حــرم            آب در خیـمۀ تان کم شده؛ ای شاه غریب

بابـی انت و امی ...چه شـده در گــودال            کمر خـواهرتان خـم شده؛ ای شاه غـریب

خواهرت آمد و آن مرد تو را بـرگـرداند            آخر روضه چه مبهم شده ای شاه غریب

رفت و برگشت ولی کاش نمی دید اصلاً            چـقـدر از بـدنـت کم شده؛ ای شاه غریب

گـفـتـه بــودنـد که تـو ذبـح عـظیـمـی اما            ذبح تو واقعا اعـظـم شده، ای شاه غریب

عــالــم به ماتــم تو حـسـیـنـیـۀ غــم است           یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است

از عــرش تابه فــرش تمــام فــرشتگــان           فــریــاد می زنـنـد که مــاه مـحّــرم است

هفت آسمـان پُر است ز گــرد عــزای تو           چشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است

کـعـبـه سیــاهپــوش عــزایت شد و هنوز           شور غمت به سینۀ پُر شور زمـزم است

بعد از گــذشت این همه سال از شهادتت           گلزار دین هنوز ز خــون تو خُـّرم است

تا با خــبــر شــوند همه عــالــم از غمت           یــادآور غــم تــو رســول مــکّــرم است

تا فـیـضی از فتضـیلت غــم هـای تو برند          خلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم است

هرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشم          تصویر کــربــلای تو آنجـا مـجـسّـم است

از هـر غــمی که بر دل ما خیمـه می زند          فــرمــوده اند گــریــۀ بر تو مــقّــدم است

از حُرمت غمت چه بگویم که تا به حشـر          زهــرا سیــاهپــوش عــزایت دمــادم است

چون محتشم وفائی غمـگـین به گریه گفت         «باز این شورش است که در خلق عالم است»

بـسم رب الـفـاطـمـه آغــاز کردم گریه را           از گلــوی بغـض هایم بــاز کردم گریه را

مثل یک مادر که فرزندش ز دستش میرود           اقـتــدا کــردم به او ابــراز کـردم گریه را

این سیاهی های هیئت چادر خاکی او است           با غــم پنهانی اش هـمراز کــردم گریه را

تا که از ذکر غـریب مــادر افـتـادم ز پـا           با نگــاه او پــر پــرواز کــردم گــریـه را

سایه ای را بر سرم حس میکنم در روضه ها           در پنــاه فــاطـمـه آغــاز کـردم گــریه را

گفته اند، اذن دخول ماه غم یا فاطمه است

روزی اشک محرم های ما با فاطمه است

شال غم بر روی دوشم پیرهن مشکی به تن           آرزو دارم  شود این جامه بر جسمم کفن

محتشم دم میدهد باز این چه شور وماتم است           گویی آویزان شده از عـرش کهنه پیرهن

تا که از خانه به قصد روضه بیرون میزنم           حــیــدر کــرار می آیــد به اسـتـقـبـال من

فــاطمه پایین مجـلـس می نـشـیند پیش در          می نشاند صدر مجلس گریه کن ها را حسن

خواهرش برسینه میکوبد برادر کاش کاش          وقت بوسه از رگت میرفت جــانم از بدن

آنقدر پــای تنت بر سیــنه و بر سـر زدم

پیش چشمم پرپرت کردند و من پرپر زدم

سورۀ غــم می رسد، آیات مـریم میرسد            عطر سیب و بـوی اسپند مُحــرّم میرسد

دست خود را روی سینه میگذارم با ادب            آه، دارد مــادری با قــامت خــم میـرسد

میزبان، زهرا که باشد من خیالم راحت است            چون که الطافش به مهمان ها دمادم میرسد

انبیا پشت سر هم یک به یک صف بسته اند            حضرت خاتــم برای خیــر مَقدم میرسد

بار عام است و ضیافت خانۀ هیئت شلوغ            نامه های دعوت از عـرش معظّم میرسد

زیر و رو کردن فقط کار حسین بن علی ست            در مُحرّم ارمـنی هم زیر پرچــم میرسد

چایی روضه دوای درد بی درمان ماست            بین این دارالـشّـفا پیوسته مــرهم میرسد

با لباس مشکی اَم از قبــر می آیم بُرون            یک نخ این پیرهن فــردا به دادم میرسد

جبرئیل عرش خدا را آب و جارو می کند            کــاروان کــربــلا از راه کـم کـم میرسد

فصل اشک و سوز و آه از پردۀ دل میشود           باز چـشـمـانم به رنگ سرخ مایل میشود

باز هم روح الامین مرثیه خــوانی میکند           کاف و هاء و یا و عین و صاد نازل میشود

با لباس مشکــی ام احــرام گریه بسته ام           یک زیارت با هزاران حج معادل میشود

سعی ما پای پیـاده از نجف تا کـربلاست          شاهـراه وصـل ما این حد فــاصل میشود

نیت گــریه نمــودم در نمــاز نـیـمـه شب          چونکه روضه بهتر از درک نوافل میشود

رکعت اول به یـاد تـشـنـه لبها ســوخـتـم          رکـعـت بعـدی من گــودال کــامل میشود

مادری پهلوشکسته میرسد از سمت عرش          روضه از اینجا به بعدش سخت و مشکل میشود

لحظه ای که سـیـنۀ ارباب سنگین میشود          روضــۀ سنـگـیـن اربــاب مقـاتـل میشود

نیــزه ها نــامهربان هستند اما لحظه ای          مهربــان با حنجــر او تیــغ قـاتـل میشود

سر غنیمت میرود گودال میگردد شلوغ          وقت غـارت کـردن مشتـی اراذل میشود

آه از آن لحظه ای که مادرش سر میرسد         با تنی عـریان، تنی بی سر مقابل میشود

از ازل پـرچم به دوش ماه ماتم گشته ایم           با نوای مادری محــزونه همدم گشته ایم

ما همه انصار زهــرائـیم مردِ گــریه ایم           محــرم غمخانۀ مــاه محــرم گـشـتــه ایم

این لباس مشکی ام با اذن زهرا بر تن است          زین سبب عمریست با این خانه محرم گشته ایم

رد مکن ما را اگر چه غرق عصیانم ولی          گریه ها کردیم و بر زخم تو مرهم گشته ایم

روز محـشر یکدگــر را زود پیدا میکنیم          سالها مانند کـعـبـه دور پـرچــم گشته ایم

گریۀ ما باعث تسکـیــن قلب زینب است          خاک بوسِ عمۀ ســاداتِ عالــم گشته ایم

صبح، مغرب، شب، سحر، بزم عزا آماده است          این دهه همسفرۀ فیضی دمــادم گشته ایم

تا که فرصت هست باید گریه کرد وگریه کرد          چونکه مهمان اجل ما نیز کم کم گشته ایم

در حسیـنـیــه اگــر گــوش دل ما وا شود         همنـوای مــادری با قـامت خــم گشته ایم

برپــا شده است در دل من خیمۀ غـمـی            جانم چه نوحه و چه عزا و چه مــاتمی

عمری است دلخوشم به همین غم که درجهان            غیــر از غمت نداشتــه ام یار و همدمی

بر سیــل اشک خــانه بنــا کـرده ام ولی            این بیت سُـست را نفــروشم به عــالـمی

گـفـتــی شکــار آتـش دوزخ نـمـی شــود            چشمی که در عزای تو لب تر کند نـمی

دستی به زلـف دستــۀ زنجیر زن بـکش            آشـفــتــه ام میــان صـفــوف مـنـظّــمــی

می خوانی ام به حُـکــم روایات روشنی            می خــواهـمـت مطابق آیات مـحـکــمی

ذی الحجّه اش درست به پایان نمی رسد            تقــویــم اگــر نــداشتــه بـاشد مُـحــرّمی

اینجا بهشت سرخ بدن های بی سـر است            اینجا نگــارخــانـۀ گــل های پـرپر است

اینجا منا و مشعر و بیت الحــرام ماست            اینجا حــریــم قــرب شهیدان داور است

اینجــاست قـتـلـگــاه شـهـیــدان راه حـق            اینجا مزار قاسم و عباس و اکبــر است

اینجا به جـای جـامــۀ احــرام مـا به تـن            زخم هزار نیزه و شمشیر و خنجر است

اینجا دو طفل زینـبـم افتد به روی خاک            اینجا به روی سینۀ من قبر اصغر است

این جا برای پیکــر صد چــاک عاشقان            گرد و غبار کرب و بلا مشک و عنبر است

اینجــا چو آفـتــاب سـرم بــر فــراز نـی            بر کودکان در به درم سایه گـستر است

اینجـا تــنــم به زیـر ســم اسب، تــوتـیـا            اینجا ســرم به دامن شمـر ستمگـر است

اینجــا به جـای جـای گـلـوی بُــریــده ام            گل بوسه های زینب و زهرای اطهراست

ایـنـجا به یــاد الـعــطــش کــودکــان مـن           هر صبح و شام دیدۀ میثم، ز خون تر است

بلا جویان سفر طی شد بود دشت بلا اینجا           فرود آیید از مرکب، بود معـراج ما اینجا

اگر ما موسم حج از وطن آواره گـردیدیم           چه کاری با صفا، دارد صفایی چون صفا اینجا

منم آن باغبان و صد گلستان گل به همراهم           که در آتش کِشد گلچین همه باغ مرا اینجا

فلک کن میـزبانان را مُـهـیّـای پــذیــرایی           که مهمانان رسیدند و شده مهمانسرا اینجا

الا ای پور دلبند عــلـی دست خــدا عباس           به پای دوست، دستت میشود از تن جُدا اینجا

الا ای شبه پیغمبر، زنندت تیغ کین بر سر          دو تا فرق تو میگردد شود پشتم دو تا اینجا

جز غم عشق تو دل آرزوی غــم نکند            چـشـم دریــا هـوس بـارش شبـنـم نکند

جز تو ای همسفر دختر زهـرا و علی            کسی از نـالـه و دلـشـورۀ من کـم نکند

ای حیــاتــم ز نـفـس های مسیحـائی تو           نـفـسـی ده که هــوای دل من دَم نـکـند

از خـدا خواه که در طیّ مسیر غــم تو           این قد خم شده را بیش، از این خم نکند

شب و روزی نگذشته همۀ عمر به من            که دلــم یــاد تـو و یــاد محــرّم نـکـنـد

خیمه را در دل صحرای عطش خیز مزن            تا که اسبــاب فــراق تو فــراهــم نکند

این دعا برلب من هرشب و روزی جاری ست            که خــدا سایۀ تو از ســر من کـم نکند

این جا به غیر از شوره‌زاری نیست، برگرد            در این خزان جای بهاری نیست برگرد

دستــم به دامــانت، مكـش دامن ز دستم            آرامـشـم این جــا قــراری نیست برگرد

دیــدی تمــام نخــل ها ســر نیــزه بودند            این باغ جــز ابـر غبــاری نیست برگرد

این جا برای سر بریـدن دشت در دشت            تیــغ است امّا هیـچ یــاری نیست برگرد

از تــیــرهای حــرمـلــه پیــداست حـتّی            رحمی به طفل شیرخواری نیست برگرد

وقــتــی ز دستت آب می‌نــوشیــد دشمن            دل گفت اینجا چشمه ساری نیست برگرد

بــگــذار بــوســم بــوســه‌ گـاه مادرم را            آه این گـلــوی نی‌ســواری نیست برگرد

ای مرا از لـحـظـۀ دیــدار تاج سر حسین           هم برادر بودی و هم یار هم یـاور حسین

هر کجا بُـردی مرا خـرسند می بودم ولی           این سفر بی تابم و محزونم و مضطر حسین

این بیابان بوی هجران و غم و خون میدهد           روی برگردان از این صحرای غم پرورحسین

گر نــدارد کــربــلا قصد جــدایی بین ما           پس چرا جا داده در خود این همه لشگرحسین

گـفـتـه بودی میـهـمـانی مـی روم اما بگو          میزبان آورده با خود پس چرا حنجر حسین

آن عــرب با تیــرهای سهمگینش را بگو          بر نمیدارد چرا چشم از علی اصغر حسین

نیــزه داران گـوئیا بر هم نشانی می دهند          از قد و بالای رعنــای علی اکبــر حسین

عـده ای در بین نخـلستان کمین بنشسته اند          قصدشان باشد گـمانم صید آب آور حسین

این همه شمشیر و تیر از بهر استقبال نیست          ترس آن دارم تو را بینم ولی بی سر حسین

حیف از این گلها که با خود همسفر آورده ای          بیم آن دارم که گردد باغبان پـرپر حسین

زمیــن کــربــلا این جاست زینب!            دیــار پُـر بــلا این جــاست زینب!

تـحـمـل می کـنی؟ گــویــم بــرایت            فــراق ما دو تـا این جاست زینب!

صــدایــی آشنــا آیــد بــه گــوشــم            که مـادر قبل ما این جاست زینب!

چه سرهایی شکسته بین این دشت            مـسیــر انـبـیــا ایـن جـاست زینب!

بـرای خــواب پـنجــاه ســال پیشت           دم تـعـبـیــرهـا این جــاست زینب!

همان جایی که گـفـتــه «امّ أیـمن»           زمیــن نیــنــوا، این جاست زینب!

بــزن بــوسه تــمــام سـیــنــه ام را           ضریح مصطفی این جاست زینب!

همان جــایـی که قــرآن ها بـیـفـتـد           به زیر دست و پا این جاست زینب!

ببیــن نــرمیِ زیــر حــنــجــرم را           فــرود نیــزه ها این جاست زینب!

ببـیـن این مهــره های محـکـمـم را           ذبـیـحاً بالـقـفـا این جــاست زیـنب!

تمــام خــاک این صحـرا خــریـدم           همه ســرّ خــدا این جـاست زینب!

به مسلــخ پــا گــذاریّ و بــبــیـنـی           غسیلاً بــالدّمــاء این جاست زینب!

حنا از خون به گـیـسویت بگـیری           حجــاب کبــریـا این جاست زینب!

او تــا رسیــد گــریــۀ دنـیــا شـروع شد            سیـنـه زنــی عــالــم بــالا شــروع شــد

این حس مادرانه كه دست خـودش نبود            دلشــوره های زیـنب كبــری شروع شد

وقت مــرور خـاطـره هـای گـذشتـه شـد            اشك حــرم میــانــۀ صحــرا شروع شد

ذكــر حــدیث پیــرهن ســرخ كــودكـی            حرف از لباس یوسف زهـرا شروع شد

وقتی لبــاس حـنجــر او را خــراش داد            صحبت زطشت وحضرت یحیی شروع شد

"واللهِ هــاهـنـا ذُبِــح طـفـلُـنـا الـرَّضیـع"            دیگــر لهــوف خــوانـی آقـا شـروع شد

واللهِ هاهنا سبِی...روضه خوان بس است            شــرمنـدگی حضرت سـقــا شــروع شد

یك تیــغ كند كــار خـودش را تـمام كرد            غــارت نـمــودن تـنـش اما شــروع شد

امروز محــرمـان حــرم سـایــۀ ســرم             شــام دهُــم زمــان نـفـس هـای آخــرم

امـروز بـیـن حـلـقـۀ شیــران هــاشمی             شام دهــم به حـلـقـه زنـجـیــر پیکــرم

امروز دختــرک ســر دوش عمو ولی             شام دهم به گــریه که عـمـه گــل سرم

امروز گـرد چـادر ما را تـکــانـده ای             شام دهم به خــون تو آغشته معـجــرم

امروز مانده ای که قــرارم شوی ولی             شام دهــم به نـیــزه ســواری بــرادرم

امــروز تـکّـه خــار ز پایــم در آوری             شــام دهــم ز جـسم تو نیــزه در آورم

امــروز دختــران تو در خیمه ها ولی             شام دهــم در آتش خیـمـه من و خودم